Γενικές Πληροφορίες για τη Λέσβο

Το ανάγλυφο της Λέσβου καθορίζεται βασικά από πολλούς απλούς λόφους, μία στο βόρειο τμήμα (Λεπέτυμνος, 968 μ.) και μία στο νότιο (Όλυμπος,  967 μ.),  καθώς και από μια μεγάλη πεδινή έκταση.
Στη Λέσβο υπάρχουν μεγάλοι ελαιώνες, κυρίως στο ανατολικό τμήμα της, αρκετά αμπέλια και τα περισσότερα δάση από όλα τα νησιά του Αιγαίου.
Τα περισσότερα πετρώματά της είναι ηφαιστειογενή, και μόνο στο ανατολικό τμήμα εμφανίζονται κρυσταλλικά πετρώματα.
Ο διαμελισμός των ακτών του νησιού είναι χαρακτηριστικός.  Στο νότιο τμήμα σχηματίζονται οι πλούσιοι σε αλιεύματα κόλποι της Καλλονής και της Γέρας, οι οποίοι εισχωρούν βαθιά στην ξηρά, ενώ η είσοδός τους είναι τόσο κλειστή ώστε δίνουν την εντύπωση λιμνοθάλασσας. Στο βορειοδυτικό τμήμα υπάρχει ο ανοιχτός κόλπος της Πέτρας και στο ανατολικό ο κόλπος του Μακρυγιαλού Μανταμάδου, επίσης ανοιχτός.
Η Λέσβος έχει αρκετές ιαματικές θερμοπηγές, κυριότερες από τις οποίες είναι της Θέρμης, του κόλπου της Γέρας, του Πολιχνίτου (η θερμότερη της Ευρώπης), του Λισβορίου και της Εφταλούς.
Στον όρμο της Πέτρας βρίσκονται οι ακατοίκητες νησίδες Άγιος Γεώργιος, Μικρό Νησί, Γλαρονήσι και Μυρμήγκι που λειτουργούν ως οικολογικά παρατηρητήρια.
Στο Σίγρι μπορείτε να επισκεφθείτε με καραβάκι το απέναντι νησάκι της Νησιώπης και να θαυμάσετε τους απολιθωμένου κορμούς δέντρων που υπάρχουν πάνω, αλλά και γύρω από το νησί, στον βυθό της θάλασσας.

Σύμφωνα με την παράδοση η Λέσβος οφείλει το όνομά της στον Λέσβο από τη Θεσσαλία, που αποίκισε το νησί μαζί με Λαπίθες.

Η Λέσβος λόγω της πλούσιας ενδοχώρας της και της γεωγραφικής θέσης, είχε κατοικηθεί, όπως καταδεικνύουν τα πλούσια αρχαιολογικά της ευρήματα, από τα βάθη της αρχαιότητας. Οι πρώτες οργανωμένες κοινωνίες αναπτύχθηκαν πριν από τέσσερις περίπου χιλιάδες χρόνια και πολύ νωρίς άρχισαν οι εμπορικές σχέσεις με τις περιοχές της Ανατολής, τα άλλα νησιά του Αιγαίου και τον ευρύτερο ελλαδικό χώρο. Η Λέσβος, με την από τους αρχαίους χρόνους ιστορία της, με την πληθώρα ποιητών, μουσικών, φιλοσόφων και νομοθετών που γέννησε και ανέδειξε, υπήρξε ένα από τα μεγάλα πολιτισμικά και εμπορικά κέντρα της αρχαίας Ελλάδας.

Με την πανέμορφη, προικισμένη και πλούσια σε ποικιλία φύση της, τους πάμπολλους παραδοσιακους πέτρινους οικισμούς της, την έντονη σε οικονομική και πολιτισμική ισχνή ιστορία της, η οποία άφησε στο πέρασμα της εκατοντάδες ιστορικά μνημεία και κτίσματα. Η φύση και η θέση του νησιού το κατέστησε επανειλημμένα στόχο των εκάστοτε ισχυρών, αλλά παράλληλα συνετέλεσε στην ανάπτυξη ενός ιδιαίτερου πνευματικού πολιτισμού, τον οποίο στηλοθετούν ονόματα όπως της Σαπφώ, ο Αρίων, ο Πιττακός, ο Αλκαίος, ο Τέρπανδρος, ο Θεόφραστος, ο Θεοφάνης και πλήθος άλλων ποιητών, συγγραφέων και φιλοσόφων.

Ο Μέγας Αλέξανδρος απήλλαξε το νησί από την κυριαρχία των Περσών, το οποίο αργότερα περιήλθε στην κατοχή των Ρωμαίων. Επί Βυζαντίου γίνεται τόπος εξορίας των επισήμων που έπεφταν στη δυσμένεια της Αυλής, το 1355 παραχωρείται στην ηγεμονία των Γατελούζων και το 1462 κυριεύεται από τους Τούρκους.

Η οικονομία της Λέσβου υπήρξε για πολλούς αιώνες συνδεδεμένη άρρηκτα με τα απέναντι μικρασιατικά παράλια, τα οποία λόγω της μικρής απόστασης λειτουργούσαν και ως ενδοχώρα, με “μητρόπολη” της περιοχής τη Σμύρνη. Από τα μέσα του περασμένου αιώνα έως τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας, η Λέσβος γνωρίζει μια ραγδαία  οικονομική άνθιση με βάση τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς.

Η αναβίωση του Λεσβιακού ελαιώνα τόσο σε ποικιλίες όσο και σε έκταση (ο ελαιώνας δεκαπλασιάστηκε), μετά την ολοσχερή καταστροφή που υπέστη το 1850 λόγω εξαιρετικά δυσμενών καιρικών συνθηκών, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής. Οργανώνονται βιοτεχνίες και βιομηχανίες, που επεξεργάζονται τα προϊόντα και υποπροϊόντα του ελαιοκάρπου και δημιουργούνται αξιόλογα εμπορικά δίκτυα που διοχετεύουν τα τοπικά προϊόντα στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, τις Παρευξείνειες χώρες, τη Μ. Ασία, τη Β. και Κεντρική Αφρική. Οι μέθοδοι τυποποίησης και επεξεργασίας συναγωνίζονται αυτές της Διεθνούς Αγοράς.

Η Λέσβος γίνεται μια πύλη προς την Ανατολή, με Δυτικές προδιαγραφές, πράγμα το οποίο σμιλεύεται επάνω στην κουλτούρα της. Χτίζονται οικοδομήματα, εκκλησίες, πλούσιες κατοικίες, που συνδυάζουν στοιχεία πολιτισμικά Δύσης και Ανατολής. Το νησί διεθνοποιείται και συμμετέχει ενεργά στην κοινωνική, οικονομική και πολιτιστική πρόοδο της εποχής. Στα τέλη του 19ου αιώνα, παρατηρείται μεγάλη συσσώρευση πλούτου στο νησί, λόγω της επέκτασης του εμπορίου. Λειτουργεί ήδη Εμπορική Λέσχη και αργότερα, το 1915 ιδρύεται ο Εμπορικός Σύλλογος Μυτιλήνης.

Το 1919 ιδρύεται το Εμπορικό & Βιομηχανικό Επιμελητήριο Μυτιλήνης. Από το 1912 χρονολογία απελευθέρωσης, έως τη μικρασιατική καταστροφή (1922), συντελείται η σταδιακή αποκοπή από τη Μ. Ασία και η οικονομία του τόπου στρέφεται προς την Ελλάδα και το μητροπολιτικό της κέντρο. Το 1922, το κύμα των προσφύγων, οι οποίοι προέρχονταν από μια πολύ προηγμένη περιοχή, επιφέρει ουσιαστικές μεταβολές και στην κοινωνική και στην οικονομική ζωή του τόπου. Παρατηρείται μια σταδιακή συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής, καθώς μια τεράστια καταναλωτική αγορά έσβησε για τα παραγόμενα προϊόντα της Λέσβου, ενώ ταυτόχρονα με την άφιξη των προσφύγων προσφέρονται φθηνά εργατικά και δημιουργούνται νέες καλλιέργειες αλλά βελτιώνονται και οι ήδη υπάρχουσες.

Από το 1960 και μετά έχει ήδη αρχίσει μια προσπάθεια απεξάρτησης από τη μονοκαλλιέργεια της ελιάς, η αστάθεια της παραγωγής της οποίας έχει οδηγήσει σε δραματική μείωση του πληθυσμού του νησιού. Η στροφή γίνεται προς την ανάπτυξη του τουρισμού και την άμεση ανάγκη δημιουργίας υποδομών σε ξενοδοχεία, δρόμους και συγκοινωνίες μέσα σε ένα ευρύτερο κλίμα εκσυγχρονισμού που διαμορφώνεται με την είσοδο της Ελλάδας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η Λέσβος θεωρείται από τα πλουσιότερα νησιά της Ελλάδας. Η οικονομία της Λέσβου στηρίζεται στην αγροτική παραγωγή και κυρίως στην ελαιοκαλλιέργεια με την παραγωγή εξαιρετικής ποιότητας ελαιολάδου. Ανεπτυγμένος είναι ο κλάδος της ποτοποιίας με την παρασκευή του ούζου. Η κτηνοτροφία παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην οικονομία. Η κύρια κτηνοτροφία είναι αυτή των προβάτων με παραγωγή τυροκομικών και περιορισμένη η αγελαδοτροφία. Η αλιεία παίζει δευτερεύοντα ρόλο στην οικονομία, παρ’ όλο που από τα νερά περνούν τα μεταναστευτικά ψάρια της Μαύρης Θάλασσας. Σημαντική είναι επίσης η βιομηχανία δερμάτων, η γεωθερμία και γενικότερα τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Μεγάλη μερίδα του πληθυσμού ασχολείται επαγγελματικά με τον τουρισμό. Τελευταία δίνεται έμφαση στην παραγωγή βιολογικού ελαιολάδου και στην οινοπαραγωγή από αμπελώνες βιολογικής καλλιέργειας.

Ούζο

Το Πλωμάρι έχει μακρά παράδοση στην παραγωγή του ούζου. Το ούζο ξεκίνησε να παράγεται το 19ο αιώνα από Ελληνικές οικογένειες. Μέχρι και σήμερα αποστάζεται με τον ίδιο παραδοσιακό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι το Πλωμάρι θεωρείται η πατρίδα του ούζου.

Ελαιόλαδο

Ασύγκριτο σε γεύση και άρωμα και με τις καλύτερες διατροφικές ιδιότητες, είναι ένα αληθινό δώρο της φύσης. Για την εξαιρετική του ποιότητα, το λάδι της Λέσβου έχει βραβευθεί πολλάκις σε Διεθνείς Εκθέσεις. Στην Καλλονή, βρίσκεται και το πρώτο αγρόκτημα βιολογικής καλλιέργειας που έγινε στην Ελλάδα, το 1990.

Μέλι

Ευρέως γνωστό είναι και το θυμαρίσιο μέλι που μπορείτε να το συναντήσετε σε κάθε σημείο του νησιού.

Σαρδέλες Καλλονής

Πασίγνωστη σε όλο τον κόσμο η σαρδέλα Καλλονής, με τη γεύση της να κατακτά κάθε χρόνο περισσότερους οπαδούς. Είτε φρέσκες, στις παραδοσιακές ψαροταβέρνες δίπλα στη θάλασσα, είτε παστές οι σαρδέλες Καλλονής, δικαιώνουν τη φήμη τους.

Τυριά

Με μεγάλη παράδοση στα τυροκομικά προϊόντα, η Λέσβος, φημίζεται για το λαδοτύρι, τη φέτα και το κασέρι. Ύστερα από τρεις μήνες συντήρησης σε ελαιόλαδο άριστης ποιότητας, το λαδοτύρι αποκτά τη γνωστή πικάντικη γεύση του, που το κάνει μοναδικό ορεκτικό.

Κεραμικά

Η Λέσβος, έχει επίσης μεγάλη παράδοση στα κεραμικά, στα αγγεία και στα εργόχειρα.

Ξυλόγλυπτα – Αγιογραφίες

Το ξύλο της ελιάς, της καστανιάς και της καρυδιάς, μεταμορφώνεται στα χέρια των έμπειρων τεχνιτών της Λέσβου, σε υπέροχα έπιπλα ή αγιογραφίες.

Παραδοσιακές συνταγές Γυναικείων Συνεταιρισμών

Οι Γυναικείοι Συνεταιρισμοί δραστηριοποιούνται σε πολλές περιοχές του νησιού και πέρα από τα μοναδικά εργόχειρα, αξιοποιούν την τέχνη τους και στις τοπικές παραδοσιακές συνταγές. Γλυκά του κουταλιού, κάστανα, παστέλια, πίτες, μαρμελάδες, λικέρ κλπ

Ο φυσικός της πλούτος, οι αρχαιολογικοί της χώροι και τα μνημεία της, η μοναδική θέα στο Αιγαίο και στις απέναντι μικρασιατικές ακτές και ένα δίκτυο καλά διαμορφωμένων μονοπατιών καθιστούν τη Λέσβο ιδανικό προορισμό για περιπατητικό τουρισμό. Δάση από πεύκα και τα χιλιάδες είδη φυτών και δένδρων, τα οποία  μπορεί ο επισκέπτης να απολαύσει μέσα από τα οικοτουριστικά  μονοπάτια.

Η Λέσβος συνδέεται:

Αεροπορικώς με την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.

Ακτοπλοϊκώς με τα λιμάνια του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης.

Επίσης καθημερινά υπάρχουν δρομολόγια πλοίων προς τη Μυτιλήνη από τα Δωδεκάνησα και τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου.

Η Λέσβος έχει αρκετά λιμάνια τα οποία είναι τα εξής: Λιμάνι Μυτιλήνης, Λιμάνι Θερμής, Λιμάνι Παναγιούδας, Λιμάνι Σκάλας Παμφίλων, Λιμάνι Κουντουρουδιάς, Λιμάνι Ντιπίου, Λιμάνι Περάματος, Λιμάνι Πλωμαρίου, Λιμάνι Σκάλας Μυστεγνών.