Η Λίμνη Μελισσάννης στην Κεφαλλονιά, κατά τη μυθολογία, ήταν το μέρος που λατρευόταν ο θεός Πάνας και οι νύμφες. Μια από αυτές ερωτεύθηκε τον τραγοπόδαρο Θεό αλλά αυτός δεν ανταποκρίθηκε στον έρωτά της κι έτσι η νύμφη αυτοκτόνησε στα νερά της λίμνης. Η νύμφη αυτή ονομαζόταν Μελισσάνθη, και από εκεί προέκυψε το όνομα της λίμνης «Μελισσάνη». Επίσης το σπήλαιο ονομάζεται και «Σπήλαιο των Νυμφών».

Η λίμνη ανακαλύφθηκε το 1951, και έπειτα από ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο της, ήρθαν στο φως ευρήματα του 3ου και 4ου αιώνα π.Χ. τα οποία επιβεβαίωναν τη λατρεία του θεού Πάνα, αλλά και την παρουσία των νυμφών. Τα ευρήματα αυτά σήμερα βρίσκονται στο αρχαιολογικό μουσείο του Αργοστολίου.

Βρίσκεται σε απόσταση 2 χιλιομέτρων βορειοδυτικά της Σάμης στην Κεφαλλονιά και είναι ένα από τα ξεχωριστά γεωλογικά φαινόμενα του νησιού. Η φυσική είσοδός του είναι κατακόρυφη και δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τμήματος της οροφής.

Η επίσκεψη στη λίμνη πραγματοποιείται με βάρκες και γίνεται ξενάγηση σε όλα τα σημεία της λίμνης ενώ το θέαμα κορυφώνεται τις μεσημεριανές ώρες όπου ο ήλιος τρυπώνει μέσα στο σπήλαιο και δίνει στα νερά της λίμνης μοναδικά γαλαζοπράσινα χρώματα, η καθαρότητα των νερών είναι τόσο μεγάλη που, εκείνες τις ώρες, ο επισκέπτης μπορεί να δει μέχρι το βυθό.

Η Λίμνη Μελισσάννης στην Κεφαλλονιά είναι το μοναδικό βαραθρώδες λιμνοσπήλαιο μήκους 160 μέτρα και πλάτους 40 μέτρα και το βάθος των νερών του φτάνει τα 39 μέτρα. Οι σταλακτίτες έχουν ηλικία από 16.000 έως 20.000 χρόνων. Στο κέντρο της λίμνης όπου αρχίζει το σκεπασμένο τμήμα της, υπάρχει νησάκι μήκους 30 μέτρων, στην επιφάνεια του οποίου υπάρχουν δύο βουναλάκια ύψους 8 και 9 μέτρων. Ένας στενός υδάτινος δρόμος ανάμεσα στο νησάκι και στα βραχώδη τοιχώματα που έχει η λίμνη οδηγεί προς το υπόλοιπο λιμνοσπήλαιο.

Μέσα στο σπήλαιο το θέαμα είναι μαγευτικό. Σταλακτίτες οι οποίοι υπάρχουν εκεί πάνω από 20.000 χρόνια, κρυστάλλινα γαλαζοπράσινα νερά αλλά και το φως του ήλιου, όλα μαζί συνθέτουν ένα αποτέλεσμα απαράμιλλης ομορφιάς.