Η φύση στο Νομό Λάρισας
Δάσος της Καλλιπεύκης
Το δάσος της Καλλιπεύκης βρίσκεται στον Κάτω Όλυμπο, στα βορειοανατολικά του Νομού Λάρισας. Βρίσκεται σε υψόμετρο 1.100 μέτρων και είναι από πυκνά δάση οξιάς, βελανιδιάς, έλατου και πεύκου. Οι επισκέπτες που θα έρθουν στην Καλλιπεύκη, θα βρεθούν μπροστά σε ένα θαυμάσιο τοπίο. Το δάσος της αποτελεί τεράστιο πάρκο με μονοπάτια, δασικούς δρόμους, γάργαρα νερά και διάσπαρτα εξωκλήσια στις πλαγιές και στα ξέφωτα. Χώροι αναψυχής όπως η Αγία Τριάδα και η Πατωμένη θα ευχαριστήσουν κάθε επισκέπτη.
Δάσος Πολυδενρίου
Στην καρδιά του Μαυροβουνίου και μέχρι τη θάλασσα, βρίσκεται το πρώην βασιλικό κτήμα Πολυδενδρίου έκτασης 34.791 στρεμμάτων και υψόμετρου 1.054 μέτρων, με το πανέμορφο Δάσος Πολυδενδρίου, ένα από τα πιο οργανωμένα δάση της χώρας μας (σηματοδοτημένα μονοπάτια, ποδηλατοδρόμοι, χώροι πικνίκ), όπου υπάρχουν ακόμη αγριογούρουνα, ζαρκάδια, λαγοί, αγριόγατοι και όπου το 1991 παρατηρήθηκε το σπάνιο είδος αιλουροειδούς, ο Λυγξ. Μια ξεχωριστή εμπειρία για το επισκέπτη, είναι και το περπάτημα στο μονοπάτι του δάσους. Η διαδρομή ξεκινά δεξιά από τη γέφυρα του ρέματος της Μπουρμπουλήθρας που βρίσκεται στον παραλιακό δρόμο του Αγιοκάμπου, που πάει προς το λιμάνι. Προχωρούμε δυτικά στο δεξιό μέρος του ρέματος, σε άσφαλτο, έως τη γέφυρα του δρόμου Αγιοκάμπου Πολυδενδρίου. Περνάμε την άσφαλτο και εξακολουθούμε τώρα σε αγροτικό χωματόδρομο, έχοντας αριστερά μας το ρέμα με τα τρεχούμενα νερά και δεξιά, κτήματα με οπωροφόρα δένδρα και σποραδικές αγροικίες. Προχωρώντας φθάνουμε σ’ ένα σημείο, όπου πρέπει να περάσουμε το ρέμα μέσα από το νερό. Εξακολουθούμε τον χωματόδρομο, προσπερνάμε έναν δρόμο που κατηφορίζει δεξιά στο ρέμα και σε μικρό χρονικό διάστημα φθάνουμε σε μία διασταύρωση. Εκεί ένας δρόμος πάει δεξιά κάτω στο ρέμα και ο άλλος αριστερά. Το μονοπάτι αρχίζει ακριβώς επάνω αριστερά στην ανηφόρα πριν τη διασταύρωση, νότια μέσα σε πυκνύ βλάστηση. Βόρεια οριοθετείτε από το Ρέμα «Μπουρμπουλήθρα» και νότια από το ρέμα «Ρακοπόταμος». Η ιστορία του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του Δάσους αρχίζει την εποχή της Τουρκοκρατίας όπου το χωριό Πολυδένδρι αποτελούσε τσιφλίκι στην κατοχή του Οθωμανού Μεχμέτ Τεβφίκ Βεη Εφεδήν. Το 1841 το τσιφλίκι πουλήθηκε από τον Οθωμάνο στους Ελληνικής καταγωγής Μανόλη Αλεξανδρή και Δημήτριο Θεοχάρους. Κατόπιν διαφόρων αγοροπωλησιών η κυριότητα του Δάσους περιήλθε στον οθωμανικής καταγωγής Χασάν Λεοντάρη και μετά την προσάρτηση της Θεσσαλίας στο Ελληνικό κράτος το 1881 το Δάσος διαχειρίστηκε ως μη Δημόσιο Δάσος.
Δέλτα του Πηνειού
Προστατευμένος υδροβιότοπος (ΝΑΤURA 2000), με 226 είδη πουλιών να ζουν στο Δέλτα του Πηνειού. Κατά την αρχαιότητα, στις εκβολές του Πηνειού κατοικούσαν οι Πελασγοί και οι Δωριείς. Οι ανασκαφές έφεραν στο φως λίθινα εργαλεία της παλαιολιθικής εποχής μεταθέτοντας την ιστορία του τόπου ακόμη και 250.000 πίσω. To γεωλογικό ρήγμα μεταξύ της οροσειράς του Ολύμπου και της Όσσας (Κισσάβου) δημιούργησε με τις προσχώσεις και τα φερτά υλικά, το Δέλτα του Πηνειού, που χαρακτηρίζεται ως Τοπίο Ιδιαίτερου φυσικού Κάλλους (ΤΙΦΚ). Το πλούσιο οικοσύστημα και η απαράμιλλη ομορφιά προσελκύουν όχι μόνο τους φυσιολάτρες, αλλά και όσους αγαπούν τα θαλάσσια σπορ όπως το Rafting ή το Kanoe & Cayak. Η περιήγηση αποζημιώνει.
Κοιλάδα των Τεμπών
Δέκα χιλιόμετρα μαγευτικό τοπίο κατά μήκος του ποταμού Πηνειού κι ένα φαράγγι πλάτους 25 μέτρων είναι αρκετά για να εξάψουν τη φαντασία, να διεγείρουν τα συναισθήματα, να δώσουν αφορμή στη δημιουργική σκέψη των καλλιτεχνών. Η κοιλάδα είναι δημιούργημα ενός χωρισμού δύο βουνών (Όλυμπος και Κίσσαβος) μετά από σεισμική δόνηση που κατά τους ιστορικούς απελευθέρωσε το συσσωρευμένο νερό που κάλυπτε τον Θεσσαλικό κάμπο και με ορμή έψαχνε δίοδο προς τη θάλασσα. Αν αγαπάς τα πλατάνια και το πράσινο του βουνού και της θάλασσας σε όλες τις αποχρώσεις, στην κοιλάδα θα το λατρέψεις. Τα φύλλα των δέντρων λούζονται στις άκρες του ποταμού. Οι πηγές της Δάφνης και της Αφροδίτης στις δύο άκρες της κοιλάδας και αφιερώματα στις θεότητες του Ολύμπου, δίνουν άλλη διάσταση στον τόπο. Μύθοι, αφηγήσεις και γκραβούρες, λυρικοί ποιητές και λαϊκοί στιχουργοί εξύμνησαν τον Πηνειό με κάθε μέσο. Ιστορία, μυθολογία, αρχαιολογία, θρησκεία, συνθέτουν ένα ενδιαφέρον μωσαϊκό για κάθε επισκέπτη. Οι προσωπικές εμπειρίες των περιηγητών δε μεταβιβάζονται. Γι’ αυτό αξίζει να το ζήσεις. Στα Τέμπη γοητεύεσαι, γαληνεύεις, νιώθεις μικρός μπροστά στην εντυπωσιακή σύνθεση της φύσης που έχει ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστασίας Δασών. Ιδανικό σημείο για φωτογράφηση, η κρεμαστή γέφυρα (1960) που ενώνει τις δύο όχθες του Πηνειού, δύο μόλις βήματα από την εθνική οδό.
Όσσα ή Κίσσαβος
Η Όσσα ή Κίσσαβος βλέπει δυτικά τον κάμπο της Λάρισας, νότια τον κάμπο της Αγιάς και ανατολικά τη θάλασσα όπου καταλήγουν οι πλαγιές της, σχηματίζοντας ορμίσκους. Το βουνό χωρίζεται σε δύο μέρη από μια κοιλάδα, η οποία ονομάζεται στα βόρεια “Μεγάλο Φαράγγι” και στα νότια “Μεγάλο Ρέμα”. Τα πυκνά δάση από έλατα, οξιές, δρύες, καστανιές και τα άφθονα νερά του, του προσδίδουν ένα ποιητικό μεγαλείο και τον χαρακτηρίζουν ως Βοτανικό Κήπο με πολλούς υδάτινους δρόμους, λίμνες και φαράγγια. Μία έκταση 16.900 εκταρίων στο ΒΑ τμήμα του βουνού έχει χαρακτηριστεί Αισθητικό δάσος και αποτελεί ένα από τα 19 αισθητικά δάση της Ελλάδας, έχοντας ενταχθεί στο Ευρωπαϊκό Δίκτυο προστασίας «ΦΥΣΗ 2000» (NATURA 2000), ως περιοχή εξαιρετικού φυσικού κάλλους. Ο Κίσσαβος αποτελεί έναν τεράστιο βοτανικό κήπο, για την αφθονία και ποικιλία της βλάστησής του. Αείφυλλα-πλατύφυλλα, όπως αριές, κουτσουπιές, κουμαριές, ρείκια αλλά και άφθονα ποώδη (θυμάρι, ρίγανη) φύονται χαμηλά στο βουνό ενώ ψηλότερα επικρατούν οι βελανιδιές, οι καστανιές, οι κρανιές, τα σφενδάμια, οι φράξοι, οι φλαμουριές καθώς και η μαύρη πεύκη, με την οποία αναδασώθηκε ένα μικρό τμήμα αυτής της ζώνης. Από τα 500 ως τα 1600μ., κυρίως στις βόρειες και ανατολικές πλαγιές του βουνού, κυριαρχεί η οξιά είτε σε αμιγή δάση είτε σε μικτά με ελάτη. Στα βόρεια υπάρχουν πολλά καστανοπερίβολα, από τα οποία αποκλειστικά σχεδόν, παράγονται κάστανα και ελάχιστη ξυλεία. Περιορισμένη είναι η εμφάνιση της ιπποκαστανιάς, που αποτελεί σπάνιο είδος ως αυτοφυές. Έπειτα από μακρύ χρονικό διάστημα υπερεκμετάλλευσης επανεγκαθίστανται έλατα, τα οποία αποτελούν το 13% της δασοκάλυψης του αισθητικού δάσους του Κισσάβου. Μεγάλη ποικιλία ειδών συναντάται και πάνω από το δασοόριο που αρχίζει η αλπική ζώνη. Τέλος, σε τμήμα του δάσους επιτρέπεται ελεγχόμενα το κυνήγι. Στους ορεινούς όγκους του Κισσάβου υπάρχουν αγριογούρουνα ζαρκάδια, λαγοί, φασιανοί, πέρδικες κ.ά.
Φαράγγι και καταρράκτης της Καλυψώς
Το φαράγγι της Καλυψώς, στα ανατολικά του Κισσάβου, πάνω από την περιοχή του Κόκκινου Νερού, είναι πανέμορφο. Ειδικά κατά το χρονικό διάστημα τέλος άνοιξης – αρχές καλοκαιριού είναι η ιδανική περίοδος για μια επίσκεψη. Το καταπράσινο τοπίο, τα νερά που τρέχουν και σχηματίζουν τους τρεις μικρούς αλλά καταπληκτικούς καταρράκτες με τις αντίστοιχες βάθρες, η απόλυτη επαφή με τη φύση, το κελάηδημα των αηδονιών, που λόγω του σημείου (δροσιά, ίσκιος, ησυχία) δε σταματούν μέρα και νύχτα να “τραγουδούν”, σε αποζημιώνουν με το παραπάνω.
Τίταρος Όρος
Βρίσκεται στα βόρεια του Νομού και δυτικά του Ολύμπου και είναι το τρίτο ψηλότερο βουνό του Νομού με υψόμετρο 1.838 μ. (κορυφή «Σάπκα»). Είναι κατάφυτο, κυρίως στις ΒΑ. πλαγιές του από δρύες χαμηλά και αιωνόβιες οξιές ψηλότερα. Η πανίδα του αποτελείται κυρίως από κοινά δασικά είδη (αγριογούρουνα, αλεπούδες, δρυοκολάπτες, κίσσες κ.ά.). Προσφέρει μοναδική θέα στον Όλυμπο και ιδιαίτερα στις ψηλότερες κορφές αλλά και στα Πιέρια, όπως και στον Περραιβικό κάμπο.