Η φύση στην Αίγινα

Η πανίδα της Αίγινας αποτελείται από τρυγόνια, λαγούς, αγριοκούνελα και αλεπούδες, ενώ η χλωρίδα από αγριελιές, πουρνάρια, φρύγανα, ράμνους και φιλίκια.

Ελαιώνας της Αίγινας

Ο Ελαιώνας της Αίγινας ή Αρχαίος Ελαιώνας, είναι μία εντυπωσιακή για την διαμόρφωσή της περιοχή που βρίσκεται κοντά στους πρόποδες του Ελλάνιου Όρους, κοντά στην Παχειά Ράχη και την περιοχή «Σφυρίχτρες». Η τοποθεσία μοιάζει με μία ανοιχτή πεδιάδα, είναι ιδιαίτερα επιβλητική για την ομορφιά της στην αρχή της άνοιξης. Εκεί, ο επισκέπτης μπορεί να συναντήσει αιωνόβιες ελιές, εντυπωσιακές σε μέγεθος και σχηματισμό που η ηλικία τους φτάνει ή ξεπερνά τα 2.500 χρόνια, σύμφωνα με επιστημονικές ημερίδες που έχουν παρουσιαστεί στην Αίγινα τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για ένα ιστορικό μνημείο, στη διαφύλαξη του οποίου έχει συμβάλει το γεγονός ότι δεν έχει κατασκευαστεί κάποιος δρόμος. Η πρόσβαση στον Ελαιώνα απαιτεί αρκετό περπάτημα, από ένα δύσκολο μονοπάτι η είσοδος του οποίου βρίσκεται κοντά στη δεύτερη παραλία του Μαραθώνα. Ωστόσο, ακόμη κι αυτή η δύσκολη πεζοπορική διαδρομή, για τους απαίδευτους στο περπάτημα, θα αποζημιώσει με την άγρια ομορφιά του τοπίου και τους σχηματισμούς των βράχων, την διαμόρφωση της γης. Μια διαμόρφωση που σπάνια θα πίστευε κανείς ότι μπορεί να βρει στην Αίγινα. Ο Ελαιώνας της Αίγινας είναι ένα προστατευόμενο μνημείο της UNESCO. Στην περιοχή μπορεί να βρει κανείς ξωκλήσια υπέροχης ομορφιάς, όπως της Αγίας Κυριακής, του Αγίου Γεωργίου και της Αγίας Τριάδας.

Ελλάνιον Όρος

Το Ελλάνιον Όρος (η σύγχρονη ονομασία του είναι «Όρος») έχει ύψος 532 μέτρα και είναι η πιο ψηλή κορφή της Αίγινας. Εκτός από τη σύγχρονη ονομασία του, θα ακούσετε να το λένε και «Ανάλυψη» ή «Προφήτη Ηλία» από το μικρό εκκλησάκι που δεσπόζει στην κορφή του. Τα ιστορικά στοιχεία της περιοχής είναι σημαντικότατα και την τοποθετούν σε περίοπτη θέση. Στο Ελλάνιο Όρος, στην Αίγινα, χτίστηκε ο αρχαιότερος βωμός που έχει εντοπιστεί μέχρι σήμερα, ο οποίος ήταν αφιερωμένος στον Δία. Αν και η κατασκευή του συμπίπτει με την κάθοδο των Δωριέων το 1200 π.Χ., στην ίδια θέση υπήρχε αρχαιότερος οικισμός, ο οποίος σύμφωνα με τον αρχαιολόγο Βέλτερ, εγκαταλείφθηκε το 1250 π.Χ. μετά από επιδρομή που έγινε στην περιοχή. Η μελέτη και οι ανασκαφές του χώρου έφεραν στην επιφάνεια κοσμήματα, μεταλλικά αντικείμενα, αλλά και είδη διατροφής όπως πιθάρια με σιτάρι. Όλα δείχνουν ότι για κάποιο λόγο αυτή η περιοχή εγκαταλείφθηκε βιαστικά. Ίσως μετά από κάποια επιδρομή ή από απαγωγή των κατοίκων της. Παρά το απόκρημνο του άγονου εδάφους του Ελλάνιου Όρους, υπήρχαν οχυρωματικές κατασκευές που προφύλαξαν τους κατοίκους τους προφανώς από επιδρομές. Μία δεύτερη εκδοχή αναφέρει ότι ίσως οι κάτοικοι του, να μην είχαν φιλικές σχέσεις με τον ντόπιο πληθυσμό. Ίσως να επρόκειτο για μια πολεμική ομάδα που εγκαταστάθηκε εκεί και χρησιμοποιούσε την τοποθεσία ως ορμητήριο για ληστρικές επιδρομές. Το βέβαιο είναι ότι οι κάτοικοι του Ελλάνιου Όρους ήταν Έλληνες. Αυτό καταμαρτυρεί η κατασκευή του βωμού προς τιμήν του Δία. Σημαντικότατη επίσης αξία στην περιοχή προσδίδει μία τοποθεσία στη δυτική πλευρά, στους πρόποδες του Όρους με την ονομασία «Σφυρίκτρες». Εκεί είχαν κατασκευαστεί κάποια έργα τα οποία βοηθούσαν τους προσκυνητές του βωμού, να ανέβουν τα δύσκολα μονοπάτια του βουνού. Αυτά ήταν πεπλατυσμένα σκαλιά, ξενώνας και δύο δεξαμενές που συγκέντρωναν το νερό της βροχής. Σε μία από αυτές το 1906 βρέθηκε μία χάλκινη υδρία η οποία ήταν αφιερωμένη στον Ελλάνιο Δία. Είναι επίσης πιθανό στην συγκεκριμένη τοποθεσία να υπήρχε ναός αφιερωμένος στην Εκάτη. Σε αυτή την περιοχή κατά την Βυζαντινή περίοδο χτίστηκε μοναστήρι το οποίο ήταν αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Από το σύνολο των οικοδομημάτων του μόνο η εκκλησία των Ταξιαρχών σώζεται. Χρονολογείται από το 1200 μ.Χ. και είναι μία από τις παλαιότερες εκκλησίες της Αίγινας.

Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Άγριων Ζώων

Το Ελληνικό Κέντρο Περίθαλψης Αγρίων Ζώων βρίσκεται στην περιοχή Μετόχι, μεταξύ της Παχειάς Ράχης και του Ανιτσαίου. Η δράση του ΕΚΠΑΖ ξεκίνησε το 1984 και είναι το πρώτο κέντρο περίθαλψης αγρίων ζώων στα Βαλκάνια. Τις εγκαταστάσεις του ΕΚΠΑΖ επισκέπτονται εκατοντάδες εκδρομείς της Αίγινας, τόσο σύλλογοι, όσο και σχολεία, καθώς μπορούν να βιώσουν από κοντά την πραγματικά αξιόλογη εμπειρία της περίθαλψης αγρίων ζώων που μπορεί να δει κανείς μόνο στο φυσικό τους περιβάλλον. Οι στόχοι του Ελληνικού Κέντρου Περίθαλψης Αγρίων Ζώων είναι:

– Περίθαλψη όσων άγριων ζώων βρίσκονται τραυματισμένα κι ανήμπορα να επιβιώσουν και επανένταξη στο φυσικό περιβάλλον όσων από αυτά μετά την θεραπεία είναι υγιή και ικανά να αντεπεξέλθουν μόνα τους.

– Συλλογή στοιχείων για τους κινδύνους που απειλούν τα άγρια ζώα σε όλη την επικράτεια.

Ενεργή δράση για την ελαχιστοποίηση των κινδύνων που απειλούν τα άγρια ζώα με την ανάπτυξη προληπτικής δράσης και προτάσεων προς τους φορείς.

– Προστασία απειλούμενων ειδών μέσω της ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης της κοινής γνώμης και των αρμόδιων φορέων, υλοποιώντας την πολιτική της πολιτείας γιά την προστασία των ειδών και των βιοτόπων τους.

Το ΕΚΠΑΖ λαμβάνει κάθε έτος περίπου 4.500 άγρια ​​ζώα και πουλιά από όλη την Ελλάδα, με διάφορες αιτίες εισαγωγής όπως: νεαρά ζώα και νεοσσούς που πέφτουν από τις φωλιές, πουλιά που τραυματίζονται σε σοβαρά ατυχήματα ή παράνομο κυνήγι, από ηλεκτροπληξία, από δηλητηρίαση, από εξάντληση στο ταξίδι της μετανάστευσης κτλ, τα περισσότερα από αυτά ανήκουν σε προστατευόμενα είδη, που βρίσκονται σε θέση να μη μπορούν να επιβιώσουν μόνα τους. Μετά τη θεραπεία τους, επανεντάσσονται πίσω στο φυσικό τους περιβάλλον.

Νησάκι Μονή

Σε απόσταση αναπνοής από την Πέρδικα βρίσκεται ένα μικρό παραδεισένιο νησάκι, η Μονή. Το νησί ανήκει, όπως μαρτυρά το όνομά του, σ’ ένα μοναστήρι και δεν κατοικείται. Το νησάκι Μονή στην Αίγινα, με την άγρια φύση κατοικείται από ελάφια, σκίουρους, παγόνια και αγριοκάτσικα. Είναι ιδιοκτησία της Ιεράς Μονής Χρυσολεόντισσας της Αίγινας.  Από το 1962 έχει ανακηρυχθεί σε πάρκο φυσικής εκτροφής θηραμάτων. Εκεί ζουν ελεύθερα στο δάσος ελάφια ροδίτικου είδους, σκίουροι αλλά και πολλά παγόνια τα οποία είναι αρκετά εξοικειωμένα με τους ανθρώπους. Επίσης στα βραχώδη σημεία του νησιού σκαρφαλώνουν ανενόχλητα δεκάδες κρι – κρι (κρητικοί αίγαγροι) που ξεδιψούν ακόμα και με θαλασσινό νερό.