Εκκλησίες & Μοναστήρια στο Νομό Μαγνησίας

Εκκλησίες & Μοναστήρια στο Νομό Μαγνησίας

Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου βρίσκεται στην κεντρική πλατεία της Μακρινίτσας και χτίστηκε το 1806. Είναι ένας μικρός μονόχωρος δρομικός ναός με τρεις αψίδες ιερού στα ανατολικά, γυναικωνίτη στα δυτικά και κιονοστήρικτη στοά κατά μήκος της δυτικής και νότιας πλευράς. Το ξυλόγλυπτο τέμπλο του ναού χρονολογείται περί τα μέσα του 19ου αι. Ο πλούσιος λιθανάγλυφος διάκοσμος είναι έργο του μάστορα λιθοξόου Θεοδοσίου από τη Βράχα Αγράφων.

Χτισμένος πριν το 1741 είναι τρίκλιτος βασιλική με κρυφούς τρούλους. Από την προφορική παράδοση γνωρίζουμε, ότι η αγιογράφηση έχει γίνει από Αγιορείτη μοναχό και το τέμπλο, που είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο από ξύλο φλαμουριάς, έχει κατασκευαστεί από Ηπειρώτες. Ο Ναός έχει καταπληκτική ακουστική, η οποία οφείλεται σε μικρά πήλινα πιθάρια, τα οποία βρίσκονται στις γωνιές των τρούλων, χωρίς να είναι εμφανή, και σε ένα πηγάδι στο κέντρο του Ναού. Ακόμα ο Ναός δίκαια έχει χαρακτηριστεί, ως η «Αγία Λαύρα» του Πηλίου. Και αυτό γιατί στις 7 Μαΐου 1821 ο Μηλιώτης Διδάσκαλος του Γένους Άνθιμος Γαζής κήρυξε, μετά τη Θεία Λειτουργία, τη Θεσσαλική Επανάσταση.

Βρίσκεται ανατολικά του χωριού Άγιος Λαυρέντιος, που οφείλει την ονομασία και σύστασή του στην προϋπάρχουσα Μονή σε υψόμετρο 610 μέτρα. Ιδρυτής ή ανακαινιστής της μονής φέρεται από την παράδοση ο Όσιος Λαυρέντιος ο Μέγας, μοναχός της Μεγίστης Λαύρας, τον 13ο αι. Η ύπαρξη λατινικής επιγραφής πιθανολογεί προΰπαρξη λατινικής μονής Βενεδικτίνων μοναχών από το Αμάλφι της Ιταλίας, πριν από το σχίσμα. Η παρουσία της μονής στην εξέλιξη του ομώνυμου οικισμού υπήρξε καθοριστική, καθώς το Ηγουμενοσυμβούλιο του μοναστηριού διόριζε αντιπρόσωπο του χωριού στις διάφορες κρατικές αρχές, ενώ κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας λειτούργησε «Κρυφό σχολείο» στο Καθολικό της Μονής. Το μοναστήρι υπέστη καταστροφές από τους Τούρκους το 1823. Σήμερα οι 4 μοναχές αγωνίζονται να ανασυγκροτήσουν και να συντηρήσουν τα εναπομείναντα κτίσματα. Εορτάζει-πανηγυρίζει στις 10 Μαΐου και στις 10 Αυγούστου.

Ιδρύθηκε το 1835 σε θέση με αφορμή την εύρεση της εικόνας της Θεοτόκου (1825). Βρίσκεται στο νησάκι Τρίκερι, στο άκρο της χερσονήσου, μέσα στον Παγασητικό Κόλπο. Κατά την εικονομαχία, στην περιοχή υπήρχαν επτά ναοί, οι οποίοι καταστράφηκαν από τους εικονοκλάστες. Αργότερα, κάποιος μοναχός κατ’ αποκάλυψη της Παναγίας βρήκε την εικόνα της και το νησάκι έγινε γνωστό για τα θαύματά της. Η μονή διαθέτει 100 κελιά – ξενώνες και λειτουργεί προσκύνημα. Η συγκοινωνία γίνεται με καραβάκι. Εορτάζει-πανηγυρίζει: στις 9 και 10 Σεπτεμβρίου.

Σε απόσταση μισής ώρας από το Βόλο στον Άγιο Γεώργιο Νηλείας και σε υψόμετρο 650 μέτρων, πάνω σε θεαματικό εξώστη με πανοραμική θέα στον Παγασητικό, ξεκίνησε ως ανδρική (12ος αι) μέχρι την ερήμωσή της το 1911 και την επαναλειτουργία της ως γυναικεία το 1974. Έλκει τις ρίζες της από τα μέσα Βυζαντινά χρόνια, εποχή κατά την οποία το Πήλιο, γνωστό τότε ως «Βουνό των Κελίων» ή «Μοναστήρι», αποτελούσε ονομαστή μοναστική κυψέλη της Ορθοδόξου Ανατολής. Σήμερα τα μέλη του Ιερού Κοινοβίου (27 μοναχές), παράλληλα με τον αγώνα για τον πνευματικό τους καταρτισμό και τα υπόλοιπα διακονήματα (χρυσοκεντητική, αγιογραφία, ιερορραπτική, παρασκευή λιβανιού) έχουν αναλάβει και την ανακαινίση του κτιριακού συγκροτήματος της Μονής, το οποίο παρέλαβαν ερειπωμένο. Εορτάζει – πανηγυρίζει στις 6 Σεπτεμβρίου και στις 8 Νοεμβρίου.

Η Ιερά Μονή Παναγίας Κάτω Ξενιάς, που βρίσκεται σε απόσταση 16 χιλιομέτρων από την πόλη του Αλμυρού, είναι χτισμένη σε ένα μικρό οροπέδιο με πλούσια βλάστηση και άφθονα νερά. Η ακριβής χρονολογία ιδρύσεως είναι άγνωστη. Από τα εντοιχισμένα ανάγλυφα που βρίσκονται στην κόγχη του Ιερού, συμπεραίνουμε ότι ιδρύθηκε περί το 12ο και 13ο αιώνα και αποτελούσε αρχικά μετόχι της Άνω Μονής Ξενιάς, αφιερωμένο στον Άγιο Νικόλαο. Άρρηκτα συνδεδεμένη με τις δυο Ιερές Μονές είναι η θαυματουργός Εικόνα της Παναγίας Ξενιάς, η οποία αποτελεί την έφορο, την προστάτιδα και καταφυγή όλων των πιστών της περιοχής. Οι ιστορικές συγκυρίες και οι διάφορες ανάγκες, επέβαλλαν στους μοναχούς να αρχίσουν περί το 1704 να μεταφέρονται και να εγκαθίστανται στο μετόχι του Αγίου Νικολάου, φέροντας μαζί τους τα Ιερά Κειμήλια και την θαυματουργή Εικόνα της Παναγίας Ξενιάς. Με την πάροδο του χρόνου, το μετόχι γνώρισε μεγάλη πνευματική και οικονομική άνθιση και με την ονομασία «Κάτω Μονή Ξενιάς» αντικατέστησε την κυρίαρχο Άνω Μονή, η οποία έπεσε σε παρακμή. Μεγάλη υπήρξε η προσφορά της Ιεράς Μονής, τόσο η πνευματική όσο και η κοινωνική, κατά τους αγώνες για την απελευθέρωση από τους Τούρκους και κατά τους πρόσφατους Εθνικούς αγώνες. Η Ιερά Μονή λειτουργούσε έως το 1970 ως ανδρώα, έκτοτε μετατράπηκε σε γυναικεία και παραμένει έως σήμερα. Το 1980 η Μονή καταστράφηκε από τον τοπικό σεισμό, με αποτέλεσμα η νέα Μονή να αρχίσει να χτίζεται σε μικρή απόσταση από την Παλαιά επάνω στο λόφο «Καστρούλι». Το 1990 έγιναν τα θυρανοίξια της Νέας Ιεράς Μονής και το 2001 τα εγκαίνια του Ιερού Ναού, ενώ συνεχίζονται οι εργασίες αποπερατώσεως του κτηριακού συγκροτήματος της Νέας Μονής. Η Ιερά Μονή πανηγυρίζει την 23η Αυγούστου και η θαυματουργή Χάρη της Παναγίας προσελκύει πλήθος πιστών από τις πλησιέστερες περιοχές και τον ευρύτερο Ελλαδικό χώρο.

Στη θέση Παλάτια της Συκής βρίσκεται σε υψόμετρο 300 μέτρων το καστρομονάστηρο τούτο, ενώ απέναντι του εκτείνεται το Αιγαίον Πέλαγος. Εξ αρχής της ιδρύσεώς της (1795) η Μονή υπήρξε ανδρική μέχρι το 1914, οπότε κι έκλεισε για 70 χρόνια. Το 1976 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο μνημείο. Το 1984 επαναλειτούργησε ως γυναικεία και μέχρι σήμερα, εκτελούνται οικοδομικά έργα σ’ αυτή. Οι 10-12 μοναχές ασχολούνται με την Αγιογραφία, το Χρυσοκέντημα, τα Χειροτεχνήματα της Εκθέσεως, την Κηπουρική, την περιποίηση του Ναού και του Αρχονταρικιού. Εορτάζει-πανηγυρίζει: στις 29 Αυγούστου και στις 9 Νοεμβρίου.

Γνωστή και ως «Φλαμπούρι», η μονή αυτή αφιερωμένη στην Μεταμόρφωση του Σωτήρος στο Βόρειο Πήλιο, είναι άβατη για τις γυναίκες, σύμφωνα με όσα όρισε ο ιδρυτής της ο Όσιος Συμεών, «ο ανυπόδητος και μονοχίτων». Ένα από τα μεγαλύτερα μοναστηριακά συγκροτήματα του Πηλίου με πνευματική ακτινοβολία σε όλη τη Θεσσαλία, έγινε στόχος, λόγω της σημαντικής της κτηματικής περιουσίας, από τους ντόπιους Οθωμανούς διοικητές. Στην περίοδο του εμφυλίου το 1944, αντάρτες άρπαξαν τα υπάρχοντά της και τη βομβάρδισαν. Η αδελφότητα αγωνίσθηκε να αποκαταστήσει τα κτίσματα. Το Καθολικό είναι απλός Βυζαντινός Ναός με λίγες τοιχογραφίες. Το όλο συγκρότημα δίνει την εντύπωση ενός ασκητικού – αγροτικού μοναστηριού, που καλύπτει στοιχειωδώς τις ανάγκες των μοναχών. Η Μονή βρίσκεται σε δύσβατη και απομονωμένη δασώδη. Διαθέτει την τιμία κάρα του κτήτορα Οσίου Συμεών και το δεξί χέρι του Αγίου Γερασίμου του Νέου. Σήμερα η αδελφότητα αριθμεί 4 μέλη. Εορτάζει-πανηγυρίζει στις 6 Αυγούστου.

Πηγή πληροφοριών: Περιφέρεια Θεσσαλίας

Πηγή photo slider: Ιερά Μονή Παναγίας Κάτω Ξενιάς