Εκκλησίες & Μοναστήρια στον Πόρο

Άγιος Γεώργιος

Ο καθεδρικός ναός του Αγίου Γεωργίου βρίσκεται στο κέντρο της άνω πόλης του Πόρου, κοντά στη συνοικία «Καστέλλι». Πρόκειται για μία τρίκλιτη βασιλική με υπερυψωμένο το μεσαίο κλίτος, με επιβλητικό τρούλο, ύψους δεκαπέντε μέτρων. Η παλαιότερη σωζόμενη γραπτή αναφορά στο ναό είναι στην απογραφή του πληθυσμού του 1828 που έγινε επί των ημερών του κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια. Ο ναός είναι γνωστός για τις φανταστικές νωπογραφίες (1907) του σημαντικού Έλληνα ζωγράφου, Κωνσταντίνου Παρθένη. Η επιγραφή, η οποία βρίσκεται στο υπέρθυρο της κεντρικής εισόδου του ναού είναι η δεύτερη μαρτυρία (μετά από κάποια έκθεση του επισκόπου Ύδρας) που μας πληροφορεί ότι ο ναός, στη σημερινή του μορφή, ιδρύθηκε το έτος 1861 και ανοικοδομήθηκε χάρη στις εισφορές των κατοίκων του Πόρου.

Άγιος Ιωάννης

Ο Άγιος Ιωάννης είναι ένα μικρό εκκλησάκι με πολύ μεγάλη ιστορική σημασία για τον Πόρο. Βρίσκεται νότια του νησιού στο Καστέλλι του Πόρου (Ρολόι), το οποίο χτίστηκε επί Τουρκοκρατίας και χαρακτηρίστηκε διατηρητέο ιστορικό μνημείο.

Παναγία Αγίας Ζώνης

Το εκκλησάκι της Παναγίας βρίσκεται μετά το Συνοικισμό, μετά από μια διαδρομή κατάφυτη από μεγάλα πεύκα. Είναι χτισμένη σε μια καταπράσινη χαράδρα με πλατάνια και τρεχούμενα νερά. Είναι μια από τις ωραιότερες τοποθεσίες του Πόρου, στην οποία γίνονται πολλοί γάμοι και βαπτίσεις και γιορτάζει στις 2 Ιουλίου.

Μοναστήρι Ζωοδόχου Πηγής

Το Μοναστήρι Ζωοδόχου Πηγής  βρίσκεται 4 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης του νησιού, χτισμένο πάνω σε μια καταπράσινη πλαγιά με θέα προς τη θάλασσα. Είναι ένα από τα σημαντικότερα μνημεία του Πόρου με πολύ μεγάλη ιστορική και θρησκευτική σημασία, το οποίο έχει χαρακτηριστεί ως αρχαιολογικό διατηρητέο ιστορικό μνημείο. Χρονολογείται το 18ο αιώνα και αποτελεί ένα μοναδικό δείγμα νησιώτικης μοναστηριακής αρχιτεκτονικής. Το όνομά του προέρχεται από τη μοναδική πηγή του νησιού, που κατά την παράδοση είναι γνωστή για τις θεραπευτικές της ιδιότητες. Το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής του Πόρου ιδρύθηκε το 1720 και ολοκληρώθηκε το 1734 από τον μητροπολίτη Αθηνών Ιάκωβο Β’ με δικές του δαπάνες, αλλά και από διάφορες εισφορές των κατοίκων του Πόρου. Το μοναστήρι περιτριγυρίζεται από ψηλά και ισχυρά τείχη και υπάρχει μόνο η κεντρική πύλη και οι πολεμίστρες. Στο ισόγειο διατηρούνται τα αρχικά κελιά και οι αρχικοί ειδικοί χώροι και στον όροφο υπάρχουν τα μεταγενέστερα κελιά με τους χώρους της τραπεζαρίας και μαγειρείου. Η Μονή χαρακτηρίσθηκε ως Σταυροπηγιακή με σιγίλλιο του Πατριάρχη Παϊσίου Β΄ (το οποίο βρίσκεται σήμερα στην Εθνική Βιβλιοθήκη του Παρισιού). Ο ναός είναι τύπου βασιλικής με τρούλο, με πυργοειδές κωδωνοστάσιο στον άξονα της εισόδου του. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει το ξυλόγλυπτο εικονοστάσι, ο επιβλητικός επισκοπικός θρόνος και το ξυλόγλυπτο τέμπλο που κατασκευάστηκε στην Καππαδοκία της Μικράς Ασίας το 17ο αιώνα. Στο ναό εντυπωσιάζει η εικόνα της Ζωοδόχου Πηγής, που έχει ζωγραφίσει το 1855 ο Ιταλός ζωγράφος Ραφαήλ Τσέκολι και την χάρισε στο Μοναστήρι ως δείγμα ευχαριστίας για το ότι η θυγατέρα του Αρτσία Τσέκολι, η οποία τελικά πέθανε το 1847, έμεινε στο Μοναστήρι για θεραπεία από τη φυματίωση. Η εικόνα παριστάνει την Παναγία Βρεφοκρατούσα με σκήπτρο. Ο Τσέκολι έχει προσδόσει χαρακτηριστικά της κόρης του στο πρόσωπο της Παναγίας και του Χριστού. Εις το κάτω μέρος της όλης παραστάσεως της εικόνας, εικονίζεται το Μοναστήρι που περισκέπτει η Παναγία.

Θαυματουργή επίσης και μεγάλης αξίας, είναι και η μικρή εικόνα που ευρίσκεται αριστερά και πλησίον της εισόδου του Ναού, σε ξυλόγλυπτο προσκυνητάριο. Είναι η Παναγία η Αμόλυντος ή Εύρεσις που χρονολογείται το 1590, στολισμένη με αργυρεπίχρυσο κάλυμμα.

Ανυπολόγιστη υπήρξε η προσφορά της Μονής κατά την περίοδο της Επανάστασης του 1821, γιατί με τουρκικά φιρμάνια δόθηκαν προνόμια και ελευθερίες στη Μονή με αποτέλεσμα να γίνει τόπος μυστικών συναντήσεων των αγωνιστών της περιοχής για την οργάνωσή του κατά θάλασσα αγώνα. Πολλοί από τους ναυμάχους είναι θαμμένοι στο προαύλιο της Μονής

(Νικ. Αποστόλης, Τομπάζης, οικογένεια Μιαούλη, Μπουντούρης, Βατικιώτηδες κ.λ.π.). Γενικά η Μονή προσέφερε πολλά κατά τη διάρκεια του αγώνα και μετέπειτα. Συντηρούσε με χρήματά της το Ελληνικό Σχολείο του Πόρου. Φιλοξένησε και περιέθαλψε πρόσφυγες Κρήτες. Βοήθησε υλικά και ηθικά τον λαό του Πόρου, κατά την διάρκεια της γερμανικής Κατοχής. Δώρισε κατά τη δεκαετία 1950 μεγάλες εκτάσεις της σε ακτήμονες. Επί Ιωάννου Καποδίστρια στη Μονή λειτούργησε η πρώτη Εκκλησιαστική Σχολή στην Ελλάδα (30/10/1830-27/9/1831), με διευθυντή τον Ποριώτη ηγούμενο Ιγνάτιο Παγώνη. Παράλληλα, λειτούργησε και ορφανοτροφείο για τα ορφανά του Αγώνα, φιλοξενώντας 180 παιδιά.

Διαμονή στον Πόρο: Βρες το ιδανικό κατάλυμα για αξέχαστες διακοπές!