Γενικές πληροφορίες για την Ικαρία

Η Ικαρία βρίσκεται στη μέση του πελάγους έχοντας ανατολικά τη Σάμο, βόρεια τη Χίο, νότια το ιερό νησί της Πάτμου και δυτικά τη Μύκονο. Έχει έκταση 267 τ.χλμ, μήκος 40 χλμ και 160 χιλιόμετρα ακτογραμμή. Αποτελεί με τα γύρω νησάκια της ομώνυμη επαρχία του νομού Σάμου. Πρωτεύουσα είναι ο Άγιος Κήρυκος. Μολονότι το έδαφός της είναι πετρώδες, έχει άφθονα τρεχούμενα νερά  και δάση από πεύκα. Παράγει εκλεκτό κρασί, μέλι, λάδι, σιτηρά κ.α. Δυτικά του Αγίου Κηρύκου έχει πολλές ραδιενεργές θερμοπηγές κατά των ρευματικών παθήσεων ιδιαίτερα.

Φτάνοντας οι ταξιδιώτες στο λιμάνι του Αγίου Κηρύκου  η πρώτη εικόνα που αντικρίζουν είναι το πανύψηλο άγαλμα του Ίκαρου να στέκει επιβλητικό στην άκρη της προβλήτας καλωσορίζοντας τους επισκέπτες. Το άγαλμα είναι φτιαγμένο από μέταλλο και απεικονίζει την πτώση του Ίκαρου.

Η Ικαρία έχει την ιδιομορφία πως σε όλη σχεδόν την ακτογραμμή της καταλήγουν μικρά ποταμάκια και χείμαρροι.

Ιστορία – Ονομασία

Η ιστορία της Ικαρίας χάνεται πίσω στο χρόνο. Κατοικείται από τα πολύ αρχαία χρόνια αδιάλειπτα αν και σε κάποιες φάσεις εξαιτίας κυρίως των πειρατικών επιδρομών οι κάτοικοι έμειναν πολύ λίγοι και το νησί κινδύνεψε να ερημώσει. Οι αρχαίες ονομασίες του νησιού ήταν Μάκρη και Δολίχη για το μήκος του και Ιχθυόεσσα όπως το κατονομάζει ο Όμηρος για τα άφθονα ψάρια στο πέλαγος που το περιβρέχει. Το όνομα Ικαρία το πήρε από τον μυθικό ήρωα Ίκαρο, γιός του Δαιδάλου. Αφού διέφυγε με τον πατέρα του με τεχνητές φτερούγες από το Λαβύρινθο του Μίνωα, κατέπεσε και πνίγηκε από απερισκεψία του στο πέλαγος, το οποίο ονομάστηκε «Ικάριο Πέλαγος» και το νησί Ικαρία.

Μυθολογία

Απόλλων

Ο Απόλλωνας σχετίζεται με πολλούς μύθους του νησιού. Ένας από αυτούς αναφέρει ότι γεννήθηκε στο Ιερό Σπήλαιο στον όρμο Δράκανο. Σχετίζεται με τον μύθο του Ασκληπιού, αλλά και με τον μύθο της Δάφνης. Θεωρείται θεός θεραπευτής, για αυτό και έχει δοθεί το όνομά του στην Πηγή Απόλλωνα στα Θέρμα.

Άρτεμις Ταυροπόλος

Η Ικαρία, κατά τη μυθολογία, φαίνεται να ήταν αγαπημένος τόπος διαμονής της θεάς Αρτέμιδος. Πράγματι, το βασίλειο της Αρτέμιδος ήταν η άγρια φύση της Ικαρίας, οι κοιλάδες, οι πηγές, τα ρυάκια, τα βουνά, οι κατάφυτες χαράδρες του νησιού. Η Άρτεμης ήταν  κόρη του Δία και της Λητούς, δίδυμη αδερφή του Απόλλωνα, βασίλισσα των βουνών και των δασών, θεά του κυνηγιού, προστάτιδα των μικρών παιδιών και ζώων. Σεμνή στην εμφάνιση, με ελεύθερες κινήσεις, με την φαρέτρα στον ώμο, τα αλάνθαστα βέλη και το τόξο στα χέρια, η παρθένα θεά κυνηγούσε με τη συνοδεία Νυμφών ζαρκάδια και ελάφια σ’ ένα ειδυλλιακό περιβάλλον. Οι Ικαριώτες λάτρευαν τη θεά με μεγάλη επισημότητα στον ιερό χώρο του Να, σε μια ειδυλλιακή τοποθεσία πλούσια σε νερά και δάση. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο τόπος αυτός της λατρείας της Αρτέμιδος ήταν το Ταυροπόλιο. Η ονομασία του σημερινού όρμου, το όνομα Νας, προέκυψε ίσως από παραφθορά της λέξης Ναός. Ταυροπόλιο λεγόταν το ιερό της θεάς, που γνωρίζουμε ότι μεταξύ του πλήθους των επιθέτων της είχε και εκείνο της Ταυροπόλου ή Ταυροβόλου δηλαδή αυτή που φροντίζει τον ταύρο, σύμβολο δημιουργίας και αναγέννησης.

Ασκληπιός

Η αρχαία πόλη των Θερμών στην αρχαιότητα ονομαζόταν Ασκληπιείς. Αυτή η ονομασία δόθηκε από τους κατοίκους των αρχαίων Θερμών γιατί είχαν τις καλύτερες ιαματικές πηγές και τις ταύτισαν με το όνομα του Ασκληπιού που ήταν ο Θεός της ιατρικής. Υπάρχει και πηγή στην Ικαρία με την ονομασία Ασκληπιός. Η Πηγή Ασκληπιού βρίσκεται μέσα στην πόλη του Αγίου Κηρύκου.

Δαίδαλος και Ίκαρος

Σύμφωνα με τη μυθολογία ο Μίνωας ζήτησε από το Θεό Ποσειδώνα να του στείλει ένα σημάδι που να αποδεικνύει ότι μόνο αυτός πρέπει να πάρει το θρόνο της Κνωσού από το βασιλιά Αστέριο. Πράγματι ο Ποσειδώνας του έστειλε έναν πανέμορφο λευκό ταύρο και του ζήτησε να τον θυσιάσει προς τιμήν του ιδίου. Ο Μίνωας όμως εκθαμβωμένος από την ομορφιά του ζώου, αποφάσισε να παραπλανήσει τον Ποσειδώνα και να θυσιάσει έναν άλλο ταύρο στη θέση του. Ο Ποσειδώνας κατάλαβε τι έγινε και εξοργισμένος προκάλεσε τον έρωτα της γυναίκας του Μίνωα Πασιφάης. Η απελπισμένη Πασιφάη ζήτησε τη βοήθεια του Δαίδαλου, ο οποίος κατασκεύασε ένα ξύλινο ομοίωμα αγελάδας (Δάμαλις) το οποίο σκέπασε με αληθινό δέρμα αγελάδας. Η Πασιφάη μπήκε μέσα στο ομοίωμα και ο ταύρος ζευγάρωσε μαζί της. Από αυτή την αφύσικη συνεύρεση γεννήθηκε ο περίφημος Μινώταυρος, ένα τέρας με σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου που τρεφόταν με ανθρώπινο αίμα. Όταν είδε το τέρας ο Μίνωας, ζήτησε από το Δαίδαλο να κατασκευάσει ένα σκοτεινό κτίσμα με απέραντους διαδρόμους για να κλείσει μέσα το Μινώταυρο. Έτσι, ο Δαίδαλος κατασκεύασε το Λαβύρινθο, ένα σύνθετο δίκτυο στοών που όποιος έμπαινε μέσα έχανε την έξοδο. Μάλιστα πολλοί πιστεύουν ότι αυτός είναι το σπήλαιο του Λαβυρίνθου στη Μεσσαρά Καστελίου στην Κρήτη. Εκεί λέγεται ότι φυλάκισε και τον Δαίδαλο μαζί με το γιο του Ίκαρο για τη βοήθεια που παρείχε στην Πασιφάη.

Ο πολυμήχανος Δαίδαλος όμως βρήκε τρόπο διαφυγής και κατασκεύασε δύο ζευγάρια φτερά με πούπουλα και κερί ένα για τον ίδιο και ένα για τον Ίκαρο. Πριν ξεκινήσει η πτήση ο Δαίδαλος έδωσε οδηγίες στο γιο του Ίκαρο για το πώς να πετάει. Τον προειδοποίησε ότι αν πλησίαζε πολύ κοντά στο νερό της θάλασσας, η υγρασία θα πότιζε τα πούπουλα που θα βάραιναν και θα έκαναν τα φτερά άχρηστα. Από την άλλη αν πετούσε πολύ ψηλά κοντά στον ήλιο, η ψηλή θερμοκρασία θα έλιωνε το κερί και τα φτερά θα καταστρέφονταν. Δυστυχώς όμως ο Ίκαρος εντυπωσιασμένος από τη μαγεία του ύψους και την ταχύτητα της πτήσης, παράκουσε τις εντολές του πατέρα του και πήγε πολύ κοντά στον ήλιο με αποτέλεσμα να καούν τα φτερά του και να πέσει μέσα στο πέλαγος που από τότε ονομάστηκε Ικάριο Πέλαγος και το νησί Ικαρία. Το άψυχο σώμα του Ίκαρου αναγνώρισε ο Ηρακλής, που βρήκε το Δαίδαλο και του το έδωσε.

Κουζίνα

Η παραδοσιακή διατροφή των Ικαριωτών περιλαμβάνει πολλά λαχανικά που καλλιεργούνται στις οικογενειακές εκτάσεις, γάλα και κρέας από κατσίκι, πουλερικά, κουνέλια και ψάρια, ενώ τα γεύματα συνοδεύονται πάντα από το ντόπιο κρασί. Τρόφιμα συλλέγονται επίσης από τις γύρω περιοχές, όπως άγρια χόρτα, μανιτάρια, σαλιγκάρια, ή κυνήγια. Η καλλιέργεια φρούτων και λαχανικών στις ορεινές περιοχές γίνεται στις «πεζούλες», δηλαδή επίπεδα, χτιστά αγροτεμάχια που προκύπτουν μετά από κατάλληλη διαμόρφωση. Παραδοσιακά φαγητά είναι το «σουφικό» ένα μείγμα από λαχανικά, το λευκό τυρί «καθούρα», τα πιτταράκια, ενώ χαρακτηριστικό έδεσμα είναι οι λουκουμάδες που παρασκευάζονται στις γιορτές. Λόγω της αραιοκατοίκησης και της διασποράς των κατοίκων, ιδιαιτερότητα αποτελεί η πώληση ψωμιού με περιοδεία στα χωριά, ειδοποιώντας με την κόρνα από μακριά.

Βρες το ιδανικό κατάλυμα για τις διακοπές σου