Αξιοθέατα στο Νομό Δράμας

Αξιοθέατα στο Νομό Δράμας

Το Αρχαιολογικό μουσείο Δράμας, βρίσκεται στην οδό Κώστα Βάρναλη 6 σε κεντρικό σημείο της Δράμας και λειτουργεί από το 1999. Τα ευρήματα που φιλοξενεί καταγράφουν την πολιτιστική ιστορία της περιοχής της Δράμας από τη Μέση Παλαιολιθική Εποχή έως το 1914. O εκθεσιακός χώρος αποτελείται από τρεις κύριες αίθουσες ταξιδεύοντας τον επισκέπτη στον χρόνο. Ξεκινώντας από την πρώτη αίθουσα με τα αρχαιολογικά ευρήματα που μαρτυρούν την παρουσία νομάδων κυνηγών της Μέσης Παλαιολιθικής Εποχής στο σπήλαιο Πηγών του Αγγίτη, αντιλαμβάνεται κανείς την μορφολογία του εδάφους και της ζωής εκείνης της εποχής. Στη συνέχεια παρουσιάζεται η ζωή των μόνιμων αγροκτηνοτροφικών νεολιθικών οικισμών της Δράμας και των Σιταγρών (5500-3000 π.X.). H αναπαράσταση μιας νεολιθικής κατοικίας με την οικοσκευή της όπου περιγράφεται η καθημερινή ζωή με τις δραστηριότητες του νεολιθικού ανθρώπου αποτελεί σήμα κατατεθέν του μουσείου και αποτυπώνει τις ιδιαιτερότητες της καθημερινότητας του παρελθόντος. Στην ίδια αίθουσα συνεχίζεται το ταξίδι στον χρόνο, στη χαλκοκρατία, στην Εποχή του Σιδήρου και στους μετέπειτα ιστορικούς χρόνους μέχρι την Ύστερη Ρωμαϊκή Εποχή. Τα κτερίσματα των τάφων από τη Βιομηχανική Ζώνη της Δράμας μας ταξιδεύουν στην Πρώιμη Εποχή Σιδήρου (1050-700 π.X.). Τα ευρήματα των ιστορικών χρόνων (700 π.X. – 4ος αι. μ.X.) προέρχονται από την ανασκαφική έρευνα και περισυλλογή σε όλον τον νομό, όπως από την πόλη της Δράμας, την περιοχή της Kαλής Bρύσης, την περιοχή της Γραμμένης, της Προσοτσάνης, της Πλατανιάς, των Ποταμών κ.ά. Αίσθηση προκαλεί η προτομή του Διόνυσου, με περίτεχνα σχέδια, που μαρτυρά την βαρύτητα της παρουσίας του θεού στη περιοχή! Στον χώρο βλέπουμε διαφορετικές μορφές του Διονύσου, όπως αυτή του διασκεδαστή, του θεοί του οίνου και της καλοπέρασης αλλά και του προστάτη, στον οποίο οι κάτοικοι βασίζονταν για την ασφάλεια τους. Στους ρωμαϊκούς χρόνους ανήκουν δύο εξαίρετης τέχνης χάλκινα γλυπτά που κοσμούν μια μικρή προθήκη. Πρόκειται για ένα αγαλματίδιο Δία κεραύνιου από τη Mαρμαριά και ένα λυχνάρι με μορφή αιχμαλώτου από το Kεφαλάρι. Το θαυμαστό όμως κόσμημα των ρωμαϊκών χρόνων στο βάθος της αίθουσας είναι η περίφημη επιτύμβια στήλη της Γραμμένης που περιγράφει τις στρατιωτικές επιτυχίες του Ρωμαίου λεγεωνάριου Tιβέριου Kλαύδιου Mάξιμου. Τελειώνοντας τη διαδρομή στους ρωμαϊκούς χρόνους ο επισκέπτης σταματά σε ένα μιλιοδείκτη και ένα σταδιοδείκτη της Εγνατίας Οδού που βρέθηκε στην περιοχή του Kαλαμπακίου. Στη δεύτερη αίθουσα αρχιτεκτονικά γλυπτά, κεραμική και νομίσματα βεβαιώνουν τη συνέχεια της ζωής στη Δράμα και σε ολόκληρο τον νομό κατά τους παλαιοχριστιανικούς βυζαντινούς και μεταβυζαντινούς χρόνους. Την προσοχή μας τραβούν, δύο θησαυροί νομισμάτων που βρέθηκαν στη Δράμα και στο Bώλακα με χάλκινα και χρυσά σκυφωτά νομίσματα του 12ου και 13ου αι. Στην τρίτη αίθουσα του εκθεσιακού χώρου που είναι στεγασμένο αίθριο, ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει γλυπτά οργανωμένα σε τρεις ενότητες. H πρώτη περιλαμβάνει αρχιτεκτονικά γλυπτά από τους αρχαίους χρόνους μέχρι τους ύστερους βυζαντινούς. H δεύτερη περιέχει αναθηματικά μνημεία που συνδέονται με τη λατρεία διαφόρων θεών του ελληνορωμαϊκού πανθέου και των τοπικών θεοτήτων με ιδιαίτερη αναφορά στον Διόνυσο. Θεματική εξαίρεση αποτελεί μια αμφίγραφη στήλη που σώζει στρατολογικό διάταγμα του Φιλίππου E΄. Τα εκθέματα του Μουσείου δεν αφήνουν αδιάφορο κανέναν, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς την επιρροή της ιστορίας στη σημερινή εποχή, μέσα από την παράδοση και τις απλές μας συνήθειες! (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Στη Δράμα δεν υπάρχει κάστρο. Υπάρχουν όμως υπολείμματα από τα Βυζαντινά τείχη της πόλης τα οποία μέχρι πρότινος ήταν τελείως παραμελημένα και παραγκωνισμένα. Διασώζονται αρκετά τμήματα στη βόρεια συνοικία της πόλης, γύρω από την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Επιπλέον υπάρχουν και άλλα τμήματα δυσδιάκριτα και διασκορπισμένα σε όλη την πόλη, σε αυλές σπιτιών, σε ακάλυπτους κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη Δράμα, πολύ συχνά, τμήματα του τείχους χρησιμεύουν για οριοθετήσεις ιδιοκτησιών! (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Εντυπωσιακά μονότοξα γεφύρια στον ορεινό όγκο του Παρανεστίου συναντάμε στον οικισμό Κρήνης, στον οικισμό Πρασινάδας κάτω από το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, στο ρέμα της Πεύκης στην περιοχή Ζαρκαδιάς, στο Πεχάν και ειδικότερα στο ρέμα Θερμιών,

Θολωτή γέφυρα των Διποτάμων: Η μεγάλη θολωτή γέφυρα των Διποτάμων βρίσκεται βόρεια στο Δασικό Σύμπλεγμα Τραχωνίου-Διποτάμων (δάσος Λεπίδα), 20 χιλιόμετρα από το Παρανέστι και 1 χιλιόμετρο πριν τον εγκαταλειμμένο οικισμό των Διποτάμων.

Μονότοξο πέτρινο γεφύρι Τραχωνίου: Πρόκειται για το μεγαλύτερο του είδους του μονότοξο γεφύρι στην Ανατολική Μακεδονία.

Φαρασινό Γεφύρι: Το περίφημο μονότοξο γεφύρι του Φαρασινού είναι από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της περιοχής. (Πηγή πληροφοριών: Δήμος Παρανεστίου)

H λατρεία του Διονύσου στην ευρύτερη περιοχή της Δράμας είναι γνωστή μέχρι και τους ρωμαϊκούς χρόνους. Στο πέρασμα των χρόνων η λατρεία παρέμεινε στη περιοχή με διάφορες παραμετροποιήσεις, προσαρμοσμένες σε κάθε περίοδο και ανάλογα με τις συνθήκες. Σήμερα, απόηχος της λατρείας του Διονύσου αποτελεί το παραδοσιακό καρναβάλι της Καλής Βρύσης, που είναι η συνέχεια των αρχαίων αγροτικών Διονυσίων που γινόταν στην περιοχή. Εξίσου γνωστή είναι η διονυσιακή λατρεία και μέσα στη σημερινή πόλη της Δράμας αλλά και τα γύρω χωριά που κάθε χρόνο κάνουν μια αναπαράσταση των Διονυσιακών δρώμενων, ως τελετή για την έναρξη της άνοιξης. Η ύπαρξη του ιερού Διονυσιακής λατρείας πρώιμων ελληνιστικών χρόνων στην Καλή Βρύση, που σώζεται σε αρκετά καλή κατάσταση, είναι η πιο χειροπιαστή απόδειξη της επιρροής που είχε ο θεός στη περιοχή και την σπουδαιότητα που του είχαν αποδώσει οι κάτοικοι της εποχής εκείνης. Το Ιερό βρίσκεται στη θέση «μικρή τούμπα», απέχει 2,5 χιλιόμετρα από την Καλή Βρύση και δεσπόζει σε όλη την κοιλάδα του ποταμού Αγγίτη, επάνω σε ένα πλάτωμα που υπήρξε μια σημαντική θέση και αξιόλογο πέρασμα σε διάφορες εποχές, καθώς βρίσκεται ανάμεσα στα βουνά Μενοίκιο και Φαλακρό και σε μικρή απόσταση από το Σπήλαιο των Πηγών του ποταμού Αγγίτη. Στην περιοχή του Ιερού, βρέθηκε η μαρμάρινη προτομή του θεού Διόνυσου που χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους και φιλοξενείτε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Δράμας. Σήμερα το Ιερό του Διονύσου είναι ένας επισκέψιμος χώρος όπου έπειτα από προσεκτική ανασκαφή αναδείχθηκε πλήρως το μεγαλείο του ιερού. Ο χώρος φυλάσσεται με περίφραξη προς αποφυγή καταστροφών και κλοπών, στέγαστρο που συμβάλει στην προστασία τόσο του ιερού όσο και των επισκεπτών από δυσμενή καιρικά φαινόμενα. Υπάρχει άφθονος χώρος στάθμευσης καθώς και ασφαλτόστρωση του δρόμου προς το ιερό. (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Η Λαογραφική Έκθεση Μικρόπολης, παρουσιάζει ένα παλιό παραδοσιακό σπίτι, όπου βλέπουμε πώς ήταν το εσωτερικό του, η κουζίνα του, ένα νυφικό κρεβάτι, οι αποθήκες με τα αγροτικά εργαλεία, τα υφαντά, ο αργαλειός, ακόμα και διάφορα αγροτικά εργαλεία από τις καθημερινές δουλειές. Επίσης, υπάρχει μια μεγάλη ποσότητα από φωτογραφίες για την ζωή στο χωριό τα παλαιότερα χρόνια. Πλήθος κόσμου αλλά και πολλά σχολεία κάθε χρόνο επισκέπτονται την Λαογραφική έκθεση και μαθαίνουν για τον παραδοσιακό τρόπο ζωής της Μικρόπολης.Το κτίριο προσφέρθηκε προς την Επιτροπή Νέων Μικρόπολης από τη Μητρόπολη Ζιχνών και Νευροκοπίου το 2017 έτσι ώστε να δημιουργηθεί μια Λαογραφική έκθεση. Παλαιότερα εκεί στεγαζόταν το αστυνομικό τμήμα του χωριού η Κοινότητα και το σχολείο. Από το 1999 σταμάτησαν την λειτουργία τους και με το πέρασμα του χρόνου το κτίριο καταστραφόταν . Με πολλή δουλειά, από το 2017 μέχρι σήμερα, φτιάχτηκε το κτίριο, καθαρίστηκε, συντηρήθηκε, βάφτηκε και στη συνέχεια ξεκίνησε το στήσιμο της έκθεσης. (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Το Μουσείο Εκκλησιαστικής Τέχνης Δράμας άρχισε να λειτουργεί το 1999. Στεγάζεται στο κτήριο του πρώην οικοτροφείου της Μητρόπολης Δράμας όπου ο μακαριστός μητροπολίτης Διονύσιος είχε συγκεντρώσει πολλά κειμήλια για συντήρηση και διαφύλαξη στους χώρους της μητρόπολης. Σταδιακά τα κειμήλια συντηρήθηκαν από τον κο Γκερέκο και βρήκαν τη θέση τους στο νέο μουσείο. Στον πρώτο όροφο στεγάζονται εικόνες λαϊκής τέχνης, ξυλόγλυπτα βημόθυρα ναών και τμήματα τέμπλων εκκλησιών. Στο δεύτερο όροφο ξεχωρίζουν ένα ζεύγος βημόθυρον με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, η Παναγία Οδηγήτρια και ο Κύριος Ευλογών, που προέρχονται κατά πάσα πιθανότητα από το ναό των Ταξιαρχών στη Δράμα. Επίσης εκτίθενται πολλά αρχιερατικά άμφια μητροπολιτών Δράμας, Γρεβενών, Νευροκοπίου και Ζιχνών. Τα πιο σημαντικά όμως είναι τα αρχιερατικά άμφια του Εθνομάρτυρα Μητροπολίτη Σμύρνης Χρυσόστομου. Στον τρίτο όροφο τα περισσότερα εκθέματα είναι επίσης εικόνες λαϊκής τεχνοτροπίας. Στον τέταρτο όροφο το σύνολο των εκθεμάτων είναι φορητές εικόνες, πολλά ιερατικά και διακονικά άμφια. Στον πέμπτο όροφο υπάρχουν πολλά εκκλησιαστικά σκεύη (άγια ποτήρια, λόγχες, εξαπτέρυγα, σταυροί λιτανείας και αντιμήνσια). (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Παρανεστίου, προσφέρει μια μοναδική ευκαιρία πολύπλευρης γνωριμίας με το εντυπωσιακό φυσικό περιβάλλον της Ροδόπης και της κοιλάδας του Νέστου. Αποτελεί την κύρια πύλη εισόδου στον οικοσυστημικό πλούτο της περιοχής και τη μεγάλη βιολογική και γεωλογική της ποικιλότητα. Ο εκθεσιακός χώρος του Μουσείου ξεπερνά τα 300 τ.μ. Στο εσωτερικό του μουσείου υπάρχει ένας μεγάλος ανάγλυφος χάρτης που απεικονίζει τον ορεινό όγκο της Ροδόπης κι ένας πίνακας για τα θηλαστικά, τα ερπετά, τα νυχτόβια αρπακτικά πουλιά και τα αμφίβια. Την προσοχή τραβά το κέντρο του εκθεσιακού χώρου όπου εκτίθενται βαλσαμωμένα πολλά ζώα και πουλιά, όπως το τσιχλογέρακο, η βίδρα, ο μυοκάστορας, το αγριόγιδο, η αλεπού, ο χουχουριστής, ο λύκος, το ελατοπούλι, η πράσινη τισκλιτάρα, το σαΐνι και το αγριογούρουνο. Το Μουσείο είναι μια μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει κανείς την βιοποικιλότητα της περιοχής, τις ιδιαιτερότητες της και την ομορφιά της! (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Στην πιο ειδυλλιακή τοποθεσία της Δράμας, στο πάρκο της Αγίας Βαρβάρας βρίσκεται ένα ιστορικό διατηρητέο μνημείο, έργο τέχνης της περιοχής, όπου φιλοξενούνται φωτογραφίες από τη Δράμα. Οι φωτογραφίες σηματοδοτούν την ιστορική διαδρομή των κατοίκων της Δράμας από το χθες στο σήμερα. Το κτίριο απέκτησε το προσωνύμιο «Μαρμάρινο σπίτι», χτίστηκε το 1875 και υπήρξε η οικία του γνωστού καπνέμπορα, Ιωάννη Αναστασιάδη. Σήμερα λειτουργεί ως κέντρο πολιτισμού και τέχνης, μοναδικό σε ομορφιά. Το κτίριο της καπναποθήκης, που συνορεύει με το «Μαρμάρινο σπίτι» αναπαλαιώθηκε και μετατράπηκε σε μια καλαίσθητη αίθουσα όπου πραγματοποιούνται εκθέσεις και εκτίθενται φωτογραφίες από τη Δράμα, μέσω των οποίων μπορεί κανείς να καταλάβει τη ζωή των κατοίκων, την αρχιτεκτονική της περιοχής και την κουλτούρα. Σημαντικό μέρος της έκθεσης έχουν οι φωτογραφίες από την φύση της Δράμας. (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Τα μουσουλμανικά τεμένη της πόλης που σώζονται σήμερα, είναι το Εσκί τζαμί (Άγιος Νικόλαος), το Κουρσουνλού τζαμί (Αγία Τριάδα), το Αράπ τζαμί (πλατεία Δικαστηρίων) και το Σαντριβάν τζαμί, το κτίριο στο οποίο αργότερα στεγάστηκε η εφημερίδα «Θάρρος» (συμβολή των οδών Αγαμέμνονος και Άρμεν).

Αράπ τζαμί: Στο Διοικητικό κέντρο της παλιάς μουσουλμανικής συνοικίας της Δράμας – στη συμβολή των οδών Μ. Αλεξάνδρου, Κ. Παλαιολόγου και Λ. Λαμπριανίδου – συναντούμε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία της πόλης, το Αράπ Τζαμί. Οι πηγές ταυτίζουν το Τζαμί αυτό με το Ακ Μεχμέτ Αγά Τζαμισί, ένα από τα δώδεκα τζαμιά που υπήρχαν στην Δράμα το 1667. Η ταύτιση αυτή όμως είναι εσφαλμένη, καθώς πρόκειται για το «Αράπ Τζαμί», μια ονομασία που συναντούμε σε εργασία ομάδων περιβαλλοντικής εκπαίδευσης Γυμνασίων της πόλης. Το εν λόγω τζαμί ονομαζόταν και kanli – cami, δηλαδή το τέμενος του αίματος, αφού εκεί οι τούρκοι τελούσαν το έθιμο της περιτομής. Το Αράπ Τζαμί χτίστηκε κατά τα έτη 1850-1875 και αποτελούσε ένα από τα είκοσι εννιά τζαμιά κατά το τέλος της τουρκοκρατίας, βρισκόταν στον Μαχαλά του Ντερβίς Μπαλή, απέναντι από τα τουρκικά κτίρια διοίκησης και υπαγόταν στα ιερά κτήματα της μουσουλμανικής ιδιοκτησίας. Το 1922 πωλήθηκε σε ιδιώτες και λειτούργησε ως χοροδιδασκαλείο, λεηλατήθηκε όμως κατά την βουλγαρική κατοχή και έπειτα από την απελευθέρωση της Δράμας, φιλοξένησε το Ωδείο της πόλης. Αφού άλλαξε μερικούς ιδιοκτήτες αγοράστηκε από τον πολιτικό μηχανικό κ. Χρήστο Καλογήρου. Το 1977 χαρακτηρίστηκε ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο και το 2001 περιήλθε στη δικαιοδοσία του Δήμου Δράμας για να μετατραπεί σε πολιτιστικό κέντρο. Το Αράπ Τζαμί ανήκει στον μονότρουλο τύπο με υπερώο προς τα εμπρός και η αρχιτεκτονική του το κατατάσσει στην τρίτη περίοδο 1730-1876. Το κτίριο είναι λιθόκτιστο, ορθογώνιου σχήματος, που το στεγάζει οκτάπλευρος τρούλος, ο οποίος καλύπτεται με κεραμίδια βυζαντινού τύπου. Στο κυρίως κτίριο βρίσκεται ο χώρος με το υπερώο, που οδηγεί προς το μιναρέ, με εσωτερική κυκλική σκάλα προς στον εξώστη του μιναρέ, απ’ όπου καλούσε ο μουεζίνης τους πιστούς στην προσευχή. Στον τοίχο της νοτιοανατολικής πλευράς του τζαμιού υπάρχει μια μικρή κόγχη, το λεγόμενο μιχράμπ, το οποίο “κοιτά” προς την κατεύθυνση της Μέκκας. Ο εσωτερικός διάκοσμος του τζαμιού, αποτελείται από τοιχογραφίες, στην εσωτερική και στην εξωτερική πλευρά της εισόδου.

Εσκί Τζαμί: Η ανέγερση του Εσκί Τζαμί, σύμφωνα με τους ιστορικούς, υπολογίζεται στα τέλη του 17ου αιώνα, γιατί από τότε η πόλη της Δράμας άρχισε να επεκτείνεται έξω από τα βυζαντινά τείχη, από τα οποία ένα μέρος τους σώζεται σήμερα. Ο Ευστάθιος Κυριακίδης, κατέβασε με δική του πρωτοβουλία την ημισέληνο από τον τρούλο του τζαμιού και τοποθέτησε στη θέση της ένα σταυρό. Πρόσθεσε επίσης και μια καμπάνα. Την άλλη μέρα τέλεσε μέσα στο τζαμί την ακολουθία του όρθρου και έτσι το δέσμευσε για να χρησιμοποιηθεί ως εκκλησία, την οποία ο ίδιος αφιέρωσε στον Άγιο Νικόλαο. Γι’ αυτό δε χρησιμοποιήθηκε τότε ως κατάλυμα από πρόσφυγες, όπως έγινε με άλλα τζαμιά.

Κουρσουνλού Τζαμί: Στο κέντρο της Δράμας και στη συμβολή των οδών Αγαμέμνονος και Άρμεν, σώζεται μέρος του μουσουλμανικού τέμενος, το οποίο χρησίμευε ως χώρος έκδοσης της Δραμινής εφημερίδας «Θάρρος» μέχρι την 1η Νοεμβρίου 1981, οπότε διακόπηκε οριστικά η έκδοση. Πρόκειται για το λεγόμενο Κουρσουνλού Τζαμί (αλλού αναφέρεται και ως Σαδριβάν Τζαμί), που βρισκόταν στη συνοικία Ντεμπόι. Οι περιηγητές που επισκέφθηκαν κατά καιρούς την πόλη δεν το αναφέρουν. Φαίνεται πως ήταν ένα συνοικιακό τζαμί, μικρής σημασίας για την εποχή. Σήμερα έχει αναστηλωθεί κι έχει φανεί η πραγματική ομορφιά του, χάρη στον Δραμινό επιχειρηματία κ. Αποστολίδη, ο οποίος διατηρεί την γνωστή εταιρία Raycap. Παλαιότερα είχε στέγη, πιθανόν τρουλοσκεπή, η οποία είχε επένδυση από φύλλα μολύβδου, όπως φανερώνει και η ονομασία του, (Κουρσουνλού=μολυβδοσκέπαστο). Στο κέντρο της βόρειας πλευράς του και πάνω από το μαρμάρινο υπέρθυρο της εισόδου προς τον κύριο χώρο, βρίσκεται εντοιχισμένη η κτητορική επιγραφή του. Είναι ένα ορθογώνιο ανάγλυφο που στις δυο άκρες του κοσμείται με ανάγλυφα φυτικά μοτίβα ισλαμικής τεχνοτροπίας. Στο μέσο του υπάρχει αραβογράμματη κουφική επιγραφή, με λέξεις παρμένες από την τουρκική και την αραβική γλώσσα. Διακρίνεται από κάποια τάση αρχαιοπρέπειας τόσο στην επιλογή των λέξεων, όσο και στην επιλογή της φυτικής διακόσμησης. Το κείμενό της κατανέμεται σε τρεις στήλες που η κάθε μια αποτελείται από έξι ορθογώνια διάχωρα. Από την επιγραφή αποδεικνύεται ότι το Κουρσουνλού Τζαμί ήταν ένα τυπικό τζαμί με στοά και αυλή, ανακαινίστηκε το αργότερο ως το 1807, χορηγός της ανακαίνισης ήταν ο Μεχμέτ Χαλίλ Αγά και την χρονική αυτή στιγμή παραχωρήθηκε σε κάποιο άλλο μουσουλμανικό τέμενος. (Πηγή πληροφοριών: Ένωση Ξενοδόχων Νομού Δράμας)

Πηγή photo slider: commons.wikimedia.org